Sa kasaysayan ng NBA, naganap ang isang laro na nagtataglay ng pinakamaraming puntos na naitala sa isang laro, isang paboritong paksa sa mga talakayan ng mga basketball fan. Noong Disyembre 13, 1983, ang Detroit Pistons at Denver Nuggets ay nagtagpo sa isa sa mga pinaka-memorable na laro sa NBA. Nagtapos ito sa triple overtime na may kabuuang iskor na 186-184 pabor sa Pistons. Kung susumahin, umabot ito sa 370 puntos at nananatili pa rin itong pinakamataas na combined score sa kasaysayan ng liga.
Sa harap ng laro, parehong koponan ay pinamunuan ng kanilang mga star players. Para sa Pistons, si Isiah Thomas ang nagdala ng laro na may kabuuang 47 puntos. Sa kabila ng kanyang height na 6 na talampakan, ang kanyang bilis at kakayahan sa pag-dribble ay hindi matatawaran. Siya ang nagbigay ng plays na naging posibleng magtamo ng ganoong kataas na puntos ang kanyang koponan. Sa kabilang dako naman, si Kiki Vandeweghe ng Denver Nuggets ay hindi rin nagpahuli. Nakapagtala siya ng 51 puntos sa laro, isa sa kanyang mga career-high na game performances. Si Vandeweghe, habang kilala sa kanyang shooting prowess, ay nagpatunay sa gabing iyon kung bakit siya isa sa mga hinahangaang scorer noong dekada '80.
Ang larong iyon ay hindi lamang tungkol sa mga star players. Ang Detroit Pistons ay naglaro nang mahusay sa opensa, pinipilit ang fastbreak para makakuha ng puntos. Ang kanilang shooting accuracy ay nasa average na 51.4%, isang solidong performance na nagbibigay ng sapat na kalamangan upang manalo. Ang kanilang depensa ay hindi gaanong matatag noong gabing iyon, dahilan upang magpatuloy ang katsaran ng laro hanggang sa tatlong overtime. Sa kabila nito, ang diskarte ni Coach Chuck Daly ay nagdala sa kanila ng tagumpay.
Hindi rin patatalo ang Denver Nuggets, na bagamat pumalya sa bandang huli, ay nagpakita ng walang kapantay na determinasyon at pagnanais na manalo. Ang kanilang coach na si Doug Moe, ay kilala sa kanyang run-and-gun style ng basketball, na pranabaho ng kanyang mga alaga upang umabot sa ganoong mataas na score. Nagawa nilang makipagsabayan sa Pistons sa parehong quick pace na laro. Ang kanilang shooting percentage na 50.6% ay isang patunay ng husay ng kanilang kumpiyansa sa kanilang laro, kahit na sa hustling plays at shooting under pressure.
Nakakabilib isipin paano umabot sa napakataas na score ang dalawang koponan. Isa sa mga rason ay ang kawalan ng shot clock violation sa karamihan ng mga crucial plays, dahilan upang umabot ang laro sa tatlong overtime periods. Ito ay taglay ang mga minutong puno ng tensyon at excitement para sa fans na nanonood noon. Patunay ito sa husay ng parehong koponan at ito rin ay nagpapatunay ng walang kapantay na kagandahan at halaga ng ating minamahal na sport na basketball. Kahit ilang dekada na ang nakaraan, nananatili pa rin itong laro na itinuturing na isa sa mga greatest games ng NBA.
Ang larong ito ay hindi lamang tungkol sa dami ng puntos. Ito rin ay isang paalala sa mga tao kung paano nagiging klasiko at hindi malilimutan ang isang basketball game sa pagmamakaawa ng mga ganitong uri ng moments. Hanggang ngayon, kahit sa mga modernong analysis ng laro, ang record-breaking na pinagdaanan ng Pistons at Nuggets noong gabing iyon ay madalas banggitin bilang halimbawa ng shooting excellence at persistent game strategy. Tapos na ang dekadang iyon at maraming pagbabago sa kasalukuyang laro ng NBA, pero ang mga istorya tulad nito ay mananatiling inspirasyon sa maraming henerasyon ng basketball players at fans.
Minsan maiisip natin, ano kaya ang pakiramdam ng mga tagahanga na nandoon mismo sa lugar noong gabing iyon. Ang mga buzzer-beaters, ang tibok ng puso sa bawat overtime, at ang pag-asa na dala ng bawat possession, ito ang mga bagay na hindi lamang mararamdaman sa pamamagitan ng balita, kundi sa aktwal na karanasan na talagang magpapasabik sa iyo sa basketball. Sa katunayan, ito ay isa sa mga dahilan kung bakit patuloy na sinusubaybayan ang mga bakbakan sa NBA ngayon. Para sa karagdagang impormasyon tungkol sa ganitong uri ng mga laban sa basketball, maaaring suriin ito sa arenaplus.